Rene Magritte'a Był jednym z najwybitniejszych belgijskich artystów XX wieku. Malarz oddany podejściu do rzeczywistości z innej perspektywy, posiadający unikalny styl figuratywny. Dzieła sztuki René Magritte'a reprezentowały idee, próbowały bawić się tajemnicą, elementami fantastycznymi i marzycielskimi. Z każdym dziełem Magritte’a widz staje przed wyzwaniem, dlatego w artykule przyjrzymy się najbardziej rozpoznawalnym dziełom.
Oto niektóre z jego najbardziej emblematyczne dzieła sztuki. Dzieła, które stały się prawdziwymi ikonami sztuki figuratywnej i belgijskiej estetyki XX wieku. Niektóre z nich są dziełami łatwo rozpoznawalnymi, jak np. The Son of Man, inne zaś wyraźnie odzwierciedlają jego styl i intencje, choć zostały nieco mniej wyeksponowane.
Syn Człowieczy, dzieła sztuki René Magritte’a
Najbardziej znany i uznany obraz belgijskiego malarza. Jest to jednocześnie jedno z jego najdojrzalszych dzieł, odkąd powstał w 1964 roku, na kilka lat przed śmiercią w 1967. Podobnie jak w innych dziełach jego twórczości, jednym z kluczy jest tajemnica.
Według jego koncepcji, rzeczywistość jest tworem wielowarstwowym które sam człowiek musi rozwikłać. Syn Człowieczy bada najbardziej codzienne i domowe pozory rzeczy oraz to, co sugeruje niezwykły porządek.
W tym konkretnym przypadku zwykły człowiek, którego twarz wydaje się być zakryta jabłkiem. Mężczyzna jest klasycznym przedstawieniem ówczesnego człowieka burżuazyjnego. Z melonikiem, czerwonym krawatem i płaszczem. Ale twarz to jabłko, element pełen symboliki, ponieważ zgodnie z historią biblijną przedstawia wiedzę i karę Adama i Ewy.
Co oznacza Syn Człowieczy Magritte’a?
Jeśli chodzi o interpretację tego dzieła, są tacy, którzy uważają, że reprezentuje on brak tożsamości człowieka w kulturze masowej. Inni utrzymują, że dzieło to przedstawia syna Adama, wiecznie skazanego na pokusę za grzech swego przodka.
Kochankowie
Kolejne z najsłynniejszych dzieł René Magritte'a. Kochankowie to dzieło powstałe w okresie eksperymentów z reprezentacją rzeczywistości. Posługuje się stylem wiernym realnemu światu, ale naładowanym symboliką.
Widzimy dwoje kochanków z welonami przyklejonymi do twarzy, całujących się. Wymowa dzieła nawiązuje do zakazanej lub ukrytej miłości, jednak wiele elementów tego dzieła jest łatwo rozpoznawalnych. Są dwaj ludzie, jedno niebo, zasłony zakrywające i ukrywające tożsamość. Eksperci analizujący historię i twórczość Magritte’a wskazują, że zasłony przyczepiane ludziom do twarzy odzwierciedlają także konkretny moment w życiu Magritte’a. życie artysty.
Kiedy malarz miał 13 lat, jego matka popełniła samobójstwo. Rzucił się do rzeki, a obraz mokrego ubrania, przyklejonego do jego ciała, towarzyszył mu przez długi czas.
Kondycja ludzka
Refleksja nad tym, co znaczy być człowiekiem, jest bardzo obecna w całej twórczości René Magritte'a. Z tego powodu utwór zatytułowany „Kondycja człowieka” zawsze był uznawany za jedno z jego najwybitniejszych dzieł.
Należy do czasów jego artystycznej konsekracji, kiedy zgłębiał narzędzia ruchu surrealistycznego, ale własnym dotykiem. Podstawą tego dzieła jest motyw „malowania w obrazie”, który stał się częścią tradycji malarskiej od czasów Las meninas Velázqueza.
W tym utworze Magritte'a płótno przedstawia ten sam krajobraz, który widać z drzwi. Już w tytule pojawia się refleksja nad kondycją człowieka, nawiązująca do teorii filozoficznych nurtu egzystencjalistycznego. Inne interpretacje także dostrzegają dualizm Platona w dziele, ze światem idei (prawdziwym) i namacalnym (światem realnym, w którym żyjemy).
Powielanie zabronione (Portret Edwarda Jamesa)
René Magritte i jego dzieła eksplorują różne techniki i tematy. W tym przypadku możliwość wygenerowania wizualnego oszustwa i sprowokowania widza. Magritte chciał wstrząsnąć publicznością, wyrwać ją z biernej postawy, aby zbliżyła się do jego obrazów i dobrze się bawiła, szukając znaczenia, mrugnięcia okiem i starannie wykonanych aspektów każdego dzieła.
Praca pokazuje portret Edwarda Jamesa, pisarza surrealistycznego i przyjaciela Magritte'a. Ale bawiąc się z widzem, nie widzimy realistycznego i wiarygodnego portretu, ale raczej widzimy odbicie pleców pisarza, podczas gdy jego książka jest poprawnie odzwierciedlona.
Następnie René Magritte bawi się wyobraźnią i rzeczywistością, przedstawiając także sposoby konstruowania tożsamości we współczesnym świecie. Człowiek stający przed obrazem siebie, który należy złożyć z perspektywy innych i własnych pragnień.
Terapeuta
Może jeden z dzieła sztuki René Magritte’a który wygenerował najwięcej interpretacji. Terapeuta to obraz z 1937 roku. Widzimy na nim mężczyznę, którego górna połowa to klatka przykryta kocem i kapeluszem.
Obraz jest alegorią terapeuty, postaci, która w XX wieku zaczęła zyskiwać na sile dzięki wzrostowi liczby specjalistów z zakresu psychologii. Magritte przedstawia postać duchowego zbawiciela i uzdrowiciela terapeuty. Osoba posiadająca zdolność uwalniania umysłów, uwięziona jak gołębie w klatce.
Kim był René Magritte?
to płodny malarz europejski urodził się w Belgii w 1898 r. Przez dwa lata studiował w brukselskiej Akademii Sztuk Pięknych. A odkąd był mały, już poświęcił się rysowaniu. Początkowo projektował tapety i plakaty, jednak eksperymenty z malarstwem rozpoczął u szczytu awangardy surrealistycznej.
Jego cel: odkrywanie tajemnic rzeczywistości poprzez wyobraźnię. „Moje obrazy są wizualną manifestacją poezji” – mawiał. W 1927 roku przez krótki czas mieszkał w Paryżu, otrzymując silne wpływy ruchu surrealistycznego, a następnie kierując się w stronę jeszcze głębszej eksploracji nieświadomości. W 1930 roku powrócił do kraju na stałe, zajmując się pracą reklamową. Niepozorny, zawsze bronił wolności w sztuce i należał do kilku grup awangardowych.
W 1965 roku w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Nowym Jorku odbyła się retrospektywa jego twórczości., będąc jednym z pierwszych poważnych wyróżnień, jakie otrzymał na arenie międzynarodowej. Niestety, z powodu powikłań zdrowotnych zmarł dwa lata później w wieku 69 lat.